Leven en laten leven

Het lijkt wel alsof ik in LA alleen met akelige immigratiebeambten en valse hospita’s in contact ben gekomen, maar niets is minder waar. De eerste dagen na mijn aankomst zijn Mageshen en ik vooral met elkaar opgetrokken; we hadden elkaar immers 5 maanden niet gezien. Vrijdag reden we naar Venice Beach; heerlijk langs het strand gelopen en terug langs allerlei kraampjes en straatmuzikanten met wie Mageshen gesprekken over gitaren aanknoopte.

In tegenstelling tot Engeland maak je hier onmiddellijk contact met mensen. Het is een (aanvankelijk) oppervlakkig contact, maar wel een directe poging van beide kanten om vriendelijk tegen elkaar te zijn en mogelijkheden open te houden voor nader contact. Ik herinner me dat ik dat in Oxford een verademing vond. Britten zullen geen woord tegen je zeggen als ze niet eerst aan je geïntroduceerd zijn; ze blijven strak langs je heenkijken. Amerikanen beginnen gewoon te babbelen en te informeren. Het betekent niet veel en dat hoeft ook niet; het is een begin.

Ik voel in dit land ook een vanzelfsprekende vrijheid om jezelf te zijn. Dat non-conformisme is misschien sterker in Californië dan aan de Oostkust. Het heeft weer met dat transit-idee te maken; in feite zijn we hier allemaal op bezoek en voelen we ons vooral thuis in onszelf, dus je mag laten zien wie je bent.

Zaterdag zijn Mageshen en ik naar Santa Monica gereden om op Third Parade te wandelen: een voetgangersgebied met mooie hoedenwinkeltjes, ijssalons, acrobaten op straat, zangers die jazz standards ten gehore brengen, artiesten met gedresseerde apen, buikdansers, etc. Het was heerlijk weer, we liepen lekker door de zon, de straat was schoon en ik trok mijn schoenen uit om blootvoets verder te lopen. Het maakt het lopen voor mij zoveel prettiger.

Niemand keek ervan op, ook niet toen ik blootvoets winkels binnenliep. Want er liepen een hoop mensen rond die er nog veel raarder uitzagen dan ik. Lekker mensen kijken dus: een dikke kerel met lang haar en tatoeages die achter een uit elkaar vallende piano Bach zit te spelen met een groot handgeschreven bord ervoor: ‘Love the animals’. Een gaye slanke zwarte jongen die giechelend wierook verkoopt met de naam ‘naked bum’. Een body builder met piercings en een hanekam die onder een palmboom geconcentreerd een boek zit te lezen. Gekke brillen, kekke jurkjes, het is leven en laten leven hier, zo lekker in de zon.